Bana Bir Harf Öğretenin Kırk Yıl Kölesi Olurum

Başlığımızdaki hikmetli söz hususunda yazmaya başlamışken yazımızın belki de sonlarına doğru kaydını bir kez daha hatırlayacağımız “ilmin kapısı” ifadesinin ve yazı içerisinde sıkça kullanacağımız “bilim” kelimesinin örneklikleri bağlamında; “bilmek işi”nin derinleşerek akıl, fikir, ruh ve gönül düzlemlerinde kişiye nüfuz etmesi hâline “bilim” mi yoksa “ilim” mi demeli ikilemini, ilmin nüfuz eylediği her bir kimse, bilimin ışığı ile kuşanan her bir kişi zaten çoktan gerilerde bırakmıştır kabulünü en başa not ederek başlayalım.

Hayatın içinde yer alan her bir mefhumun birer kapısı olsaydı eğer, hiç şüphesiz bu kapıların en görklüsü bilimin kapısı olurdu. Diğer kapıların da gelişip ilerlemesini sağlayan hatta yeni yeni kapılar açılmasına vesile olan…

“Bana bir harf öğretenin kırk yıl kölesi olurum.” sözüyle, gazete veya dergilerde yahut nasihat kabilinden söyleyen öğretmenlerimizden duyarak zaman zaman karşılaşmama rağmen ilk ve ortaokul yıllarımda çok bir anlam veremezdim bu söze. “Bir harf öğretti diye birine kırk yıl köle mi olunur, ne varmış ki bir harf öğretmekte…” gibi düşünceler gelirdi aklıma. Manevi önderlerimize saygıda kusursuzluk ilkesini benliğimizde kuşandığımız lise ve sonrasındaki yıllarda ise bu sözü duyunca eğitimin kıymetinin vurgulandığı hissinin yanında yine de manayı tam kavrayamadığımı düşünmeme rağmen “mutlaka bir hikmeti vardır” deyip derinliğine nüfuz edebilecek zamanların gelmesi arzusuyla üzerinde fazlaca durmaz, geçerdim.

Bilimin kapısına yaklaşmak niyetiyle attığım bir adımın dahi her defasında belki kırk katı fazlasıyla karşılık bulduğum hayat yolculuğu üzerinde, bu hikmetli sözün manasını kendimce kemale erdirdiğimi hissettiğim bir zamanda, hemen hemen kırk yılını geride bıraktığım bu hayatın bana öğrettiklerinden iki tanesini yazmak isterim.

Birincisi; kendisini ziyaret maksadıyla gittiğimiz ilim meclisinin kıymetlilerinden bir ilim erbabının ziyaret süresini bir ders saatine yahut ders saatinin katlarına denkleştirerek berrak bir pınardan eğilip dünyanın en tatlı suyunu içmiş gibi dimağlarda ilmin lezzetini harf harf, kelime kelime nakşeden hocalarımızın hep var olduğunu fakat kıymetlerinin maalesef bilinmediğini… Dahası bu hocalarımızın talebelerinden değil kölelik beklemek, kendi hayatlarını talebelerine adamak suretiyle adeta onlara hizmetkâr olduklarını…

İkincisi ise; gariptir ki hayatın her alanında hizmet etmeyi gerektiren bir yerleri işgal etmelerine rağmen 40 yıl geçse bile hiç kimseye bir harf öğretemeyecek kişilerin de olduğunu ve bir şey katmadığı kişileri kendilerine hizmet ettirdiklerini…

Bize bir harf öğretene 40 yıl kölelik yapsak dahi bize kattığı kıymetin tam karşılığı olmayacağını, ilmin gönül dünyasını ihya eden ilim insanlarının da zaten bu türden bir beklentiye girmek şöyle dursun kendi dünyalarını bilime ve ona talip olanlara vakfettiklerini, başlığımızdaki hikmetli sözün sahibi, Peygamber Efendimiz Hz. Muhammed’in (s.a.v.) “ilmin kapısı” tanımlamasıyla taltif ettiği, 1400 yıl önceden bütün zamanları kuşatan ifadesiyle Hz. Ali’den (k.v.) öğrenmiş oldum.

Ele geçen her fırsatı bilimin görklü kapısına doğru yönelip değerlendirmeye çalışarak bugün bir kez daha manasını kavramak suretiyle gönülden söylemek istiyorum: "Bana bir harf öğretenin kırk yıl kölesi olurum."

Mehmet Arif AYHAN