Dönüp geriye baktığımda aklıma birçok öğretmenim gelir. Ancak bir öğretmenim var ki müstesna… Adı Sevda’ydı. Sanki şiirlerden çıkmış da gelmişti. Önce sesiyle ısıttı içimi. Öylesine şiir okurdu ki insanın içine işlerdi. Sevda Öğretmenimden önce sanki hiçbir öğretmenim bana şiir okumamış gibiydi. Şiirler onunla canlanır, kanatlanıp uçardı. Adeta okuyuşu ruhumu okşardı. Sayesinde şiir seven liseli bir gence dönüştüm. Ancak öğretmenim sadece şiiri sevdirmekle kalmadı, beni de cesaretlendirdi. Öğretmenim gibi şiir okumak istiyordum. Şiir okumaya da başladım. Daha önceleri bir edebî türden ibaret olan şiirle kırk yıllık dost olmuştum. Bunun aslında bir başlangıç olduğunu o günkü ergen aklımla algılayamamıştım. Öğretmenim beni lisenin şiir korosuna seçerek başka bir meydan okumaya
davet etti. Kendi kabuğumu kırmak için güzel bir fırsattı ancak ilk defa topluluk önüne çıkarak ezberden şiir okumak kaygı vericiydi. Hem de yaşadığım küçük ilçenin güzel insanlarının önünde… Sanırım koronun da yaşça en küçük üyesiydim. Korodaki diğer arkadaşlarımızla defalarca çalıştıktan sonra en sonunda şiirlerimizi cesaretle okuduk. O gün Sevda Öğretmenimin sesini ilçemizdeki insanlar da duydu. Hocamıza yaptıkları alkışlar hâlâ kulağımda. Onlar da büyülenmişti. O gece öğretmenimle aynı sahnede şiir okumak büyük bir onurdu. O geceden sonra topluluk önünde konuşmak, şiir okumak, tiyatro yapmak artık daha kolaydı.
Sevda Öğretmenim şiirlerden sonra yazmayı da bana dost etti. Öğretmenimin ağzından süzülen “Hayatımda aldığım en güzel yazılardan biriydi.” cümlesi beni öylesine teşvik etti ki artık zamanımın bir bölümü yazmak olmuştu. Öykü ve deneme yarışmalarına da katılmaya başlamıştım. Yazarken aynı zamanda bir hayalimin de filizlendiğini fark ettim: “Ben yazar olmak istiyordum.” Bu hayalimin mimarı ise "Sevda Öğretmenim"di. Yazılarımı düzeltir, yazdıklarıma yorum yapar ve beni sürekli cesaretlendirirdi. Neredeyse yirmi yıl geçti ama yazarken hâlâ aklımın bir köşesinde Sevda Öğretmenim yer alır.
Şimdi bir akademisyen olarak yazmak işimin bir parçası. Ancak aklımın ve kalbimin bir köşesinde hâlâ yazarlığa dair yapacaklarım var. Bir gün gelecek ki Sevda Öğretmenimin karşısına elimde bir kitapla çıkacağım ve yüreğimden şu sözler çağlayacak:
Öğretmenlik de sevdaya dâhil
Yazarlık da sevdaya dâhil…
Dr. Gürkan MORALI